واژه وقف به معنای ایستادن، توقف، حبس داد و ستد یک ملک برای بهره مندی از منافع آن توسط شخصی دیگر است. چیزی می تواند وقف داده شود که با استفاده ازآن مانند ملک و ساختمان از بین نرود.

مفاهیم وقف:

حبس عین: واقف (وقف دهنده) در مدت وقف، حق هیچ گونه دخل و تصرف در عین موقوفه را ندارد.

 یعنی واقف حق ندارد که مال موقوفه را بفروشد یا اینکه نقل و انتقال حقوقی نسبت به مال موقوفه صورت دهد یا در مال موقوفه تصرف کند که با وقف منافات دارد.

تسبیل منفعت: وقف در صورتی صحیح است که منظور واقف از وقف، حبس عین برای رضای خدا و در راه خدا باشد.
قابلیت بقای عین: «فقط وقف مالی جایز است که با بقای عین بتوان از آن منتفع شد…» (ماده ۵۸ قانون مدنی) بنابراین وقف مالی که در صورت استفاده ازآن مال، قابلیت بقا ندارد باطل است ؛ برای مثال خوراکی ها را نمی‌شود وقف کرد.

قبض عین: وقف از عقود تشریفاتی است  بنابراین وقف زمانی تحقق می یابد که واقف عین موقوفه را در اختیار موقوف علیه (کسی که وقف به نفع او است) یا موقوف علیهم قرار دهد و مال وقف شده به تصرف موقوف علیه درآید.

شایان ذکر است: در استفاده از املاک اوقافی (وقف شده) به خصوص در معامله املاک تجاری و ساخت و ساز در املاک اوقافی، قوانین و شرایطی گوناگون حاکم است و ریزه کاری های حقوقی بسیار زیادی دارد که باید به آن ها توجه کرد.